آنها پدرام جدیدی ، دانشجوی دکترای مهندسی عمران ، سمیرا بشیری ، معاون تحقیقات زیست شناسی ، و همسر وی و دانشجوی دکترای مهندسی مکانیک ، حمیدرضا ستاره کوکاب ، زارا نقیبی ، دانشجوی دکترای آزمایشگاه تلاطم و انرژی دانشگاه و او بودند همسر محمد عباس پورقدی.

شهردار درو دلكنز گفت: “این تاسیسات به عنوان یك یادآوری دائمی از زندگی كوتاه مدت است.”

وی گفت که آنها دانشگاهیان ، دوستان ، همکاران و شهروندان متولد بین المللی بودند که ویندزور را به خانه خود تبدیل کردند.

رابرت گوردون ، رئیس دانشگاه ویندزور گفت: “این بنای یادبود یادآوری ملموسی از زندگی آنها ، تأثیر زیاد آنها در جامعه ما و پتانسیل نامحدودی است که در آن روز ژانویه برای جهانیان از دست رفت.” .

علی قنادیان ، نماینده جامعه ایرانی گفت: مرگ دانش آموزان زخمی عمیق و همیشگی در جامعه ایرانی ویندزور برجای گذاشته است.

وی گفت: “همه آنها به امید ساختن آینده خود به اینجا آمده اند و بخشی از این شهر زیبا هستند ، بنابراین ما آرزو داریم در جای آنها اهداف آنها را ادامه دهیم.” “هر جا که یک روح زیبا بوده است ، رد خاطرات زیبا وجود دارد.”