چگونه قوانین دوربین فرسوده می تواند به بازماندگان حمله جنسی کمک کند تا ضمن کمک به پلیس ، کنترل خود را بدست آورند

خبر

در حالی که دوربین های بدن ابزاری نسبتاً جدید برای افسران پلیس هستند ، اما تحقیق در مورد بهترین راه های استفاده از آنها هنوز به طور نسبی وجود ندارد.

به همین دلیل استادیار گروه جرم شناسی دانشگاه Lakehead Univeristy مطالعات زیادی را در مورد استفاده از این فناوری جدید و به طور خاص ، در مورد چگونگی تأثیر آن بر قربانیان و بازماندگان خشونت همسر نزدیک انجام داده است.

آلانا سالنیر می گوید امیدوار است که تحقیقات وی بتواند سیاست های حساس تری را برای ادارات پلیس در هنگام استفاده از دوربین های بدن ایجاد کند.

“سوالی که ما می خواهیم در اینجا بررسی کنیم این است:” چه امیدها و نگرانی هایی برای بازماندگان حمله جنسی و / یا خشونت همسر صمیمی برای دوربین های فرسوده بدن وجود دارد؟ ”

استدلال های مبتنی بر شواهد برای سیاست های حساس به قربانیان

Saulnier گفت: “دلیل پرسیدن این س isال این است که شما بتوانید یک پایگاه شواهدی ایجاد کنید تا بتوانید از آن برای بحث در مورد سیاست دوربین حساس به بدن استفاده کنید.”

وی گفت: نحوه استفاده از دوربین ها باید به نیازهای بازماندگان حساس باشد ، اما ابتدا باید از آن بازماندگان مصاحبه شود که این نیازها چه می تواند باشد.

در مطالعه گذشته Saulnier ، او دریافت که اگرچه بیشتر بازماندگان اظهار داشتند که هنگام ارائه اظهارات به پلیس ، دوربین ضبط صدا را راحت می کند ، اما بسیاری از آنها از ایده گرفتن در فیلم ابراز ناراحتی می کنند.

ما در حال صحبت با مردم هستیم که احساس کنند کنترل عظیمی از آنها گرفته شده است.– آلانا سالنیه ، استادیار دانشگاه Lakehead

وی گفت: “و من فکر می کنم این نگرانی قابل درک است وقتی به آن فکر کنید.” “و به سادگی تغییر جهت لنز دوربین برای اینکه مستقیماً متوجه بازمانده نشود ، چیزی است که از این نظر یک سیاست مفید است ، که از نگرانی قربانی صحبت می کند.”

با این حال ، او یادآور شد که این نوع سیاست ها همچنین نیاز به بحث بیشتر در مورد استفاده اختیاری از دوربین های بدن دارند.

“در حال حاضر ، استدلال های منطقی برای اختیار دادن به افسران وجود دارد ، به طریقی که از مقدار ذخیره سازی که واقعاً در دسترس است ، وقتی فکر می کنیم در مورد ضبط مخاطب فکر می کنیم ، استفاده بیش از حد نکنند ، و این به حریم خصوصی بی جهت حمله نمی کند.”

تدوین استاندارد ملی

Saulnier گفت که ایده اصلی این است که در این برخوردهای ناراحت کننده صدای قربانیان را فراهم کنیم نه اینکه الزاماً پلیس دوربین های بدن را کاملاً خاموش کند. به گفته وی ، این ممکن است شامل یک پروسه رضایت باشد.

“ما در حال صحبت با مردم هستیم كه احساس كنند مقادیر زیادی كنترل از آنها گرفته شده است. و روشهایی كه افسران پلیس می توانند برای بازگرداندن قربانیان به آنها ارائه دهند بسیار مطلوب است.”

در حال حاضر ، Saulnier گفت که برخی از دستورالعمل ها و سیاست ها وجود دارد اما هیچ استاندارد ملی وجود ندارد ، که امیدوار است بتواند به تغییر آن کمک کند.

پروژه تحقیقاتی Saulnier شامل یک نظرسنجی است که در حال جمع آوری اطلاعات از بازماندگان تا پایان دسامبر سال 2020 است.

داستان های بیشتر از CBC سودبری