وقتی اگنس کورستون داستان تولد و دوران کودکی خود را بازگو می کند، خاطرات خوشی را به یاد می آورد.

او می‌گوید: «من در بیمارستان به دنیا نیامده‌ام، من در یک خانه و در یک کلبه کوچک به دنیا آمدم.

“من کودکی بسیار خوبی داشتم… ما در زمین بزرگ شدیم. ما هرگز در یک مدرسه مسکونی نبودیم.”

کورستون، 84 ساله، در کارخانه Moose Factory، در نزدیکی ساحل خلیج جیمز زندگی می کند. او داستان خود را با آلیسا گانیون، مامای بومی اهل کاکرین، که پروژه ای به نام Nîhtahwikiwin را آغاز کرد، به اشتراک گذاشت که به معنای رشد است.

گانیون در حال جمع آوری داستان های تولد بزرگان است تا درباره زندگی آنها و نحوه کار مامایی بومی “روزی روزگاری” بیشتر بداند.

گانیون گفت: «ما در حال جمع‌آوری این داستان‌ها هستیم زیرا حفظ دانش بزرگانمان بسیار مهم است.

به خصوص در این زمینه، زیرا قبلاً در قلمرو ما انجام نشده است.»

گانیون گفت اتصال به زمین بخش بزرگی از پروژه است.

شنیدن این داستان ها یک امتیاز بزرگ است.– آلیسا گانیون، ماما

او می گوید: «مردم ما کوچ نشین بودند و بر اساس فصل سفر و شکار می کردند.

“و بنابراین، می دانید، سفر به جوامع مختلف به نوعی مانند سفر در زمان است. و شنیدن این داستان ها یک امتیاز بزرگ است.”

او گفت یکی از چیزهایی که در مصاحبه با بزرگان کری در شمال دور انتاریو برجسته بود این بود که آنها در کودکی چقدر شاد و سالم بودند و در این سرزمین بزرگ شده بودند.

برخی از بزرگانی که او با آنها مصاحبه کرد، مانند کورستون، حتی به نام ماماهایی که به مادرانشان کمک می کردند نامگذاری شدند.

گانیون گفت که می‌خواهد شیوه‌های فرهنگی بیشتری را به مامایی بیاورد که شامل صحبت کردن به زبان کری و استفاده از دست‌هایش به روش‌های مختلف است. او برنزه کردن مخفی را به عنوان راهی برای ارتباط با فرهنگ خود تمرین می کند.

شورای ملی ماماهای بومی می گوید در هر جامعه بومی کانادا باید یک ماما وجود داشته باشد.

گاگنون گفت: “من واقعاً معتقدم که ما در راه رسیدن به آنجا هستیم.”

او امیدوار است که پروژه Nîhtahwikiwin بتواند نقشی در ارتقای دانش سنتی مامایی ایفا کند.

گانیون گفت که یکی از اهداف او این است که این دانش را با دانشجویان مامایی کری به اشتراک بگذارد.