هر هفته برای چند ساعت، پناهگاه های محلی تبدیل به یک درمانگاه برای دکتر جنیفر باندی می شود.

در طی یک ویزیت، او ممکن است زخم های بیمار را پانسمان کند یا به آنها در بحران سلامت روان کمک کند. در عین حال، او به شرایط مزمن آنها نیز رسیدگی می کند، مانند کنترل فشار خون بالا یا دیابت.

در حالی که اینها مسائل بهداشتی هستند که هر کسی می تواند آن را تجربه کند، اغلب وقتی یک کاربر پناهگاه باندی را می بیند، وضعیت آنها پیشرفت کرده است زیرا دسترسی آسان به مراقبت ندارند.

به گفته تیم سلامت ویندزور-اسکس انتاریو که یک کلینیک پزشکی سیار را اداره می کند، در ویندزور-اسکس، برخی از افرادی که بی خانمانی را تجربه می کنند، 15 سال است که به پزشک مراجعه نکرده اند. این چیزی است که باندی امیدوار است تغییر کند.

او رهبری یک طرح بهداشتی در سرپناه را بر عهده دارد، که شامل ارائه مراقبت های بهداشتی مستقیم به افرادی است که از پناهگاه ها در شهر استفاده می کنند.

باندی که دکتر اصلی این ابتکار است و به عنوان رئیس مشترک می‌نشیند، گفت: «در ویندزور، این نیازی است که من دیدم و این چیزی است که می‌خواستم انجام دهم، همراه با همه شرکای ما با آنها کار می‌کنیم. در کمیته راهبری سلامت پناهگاه

شرکای دیگر در این ابتکار عبارتند از شهر ویندزور، هتل Dieu Grace Healthcare، تیم بهداشتی ویندزور-اسکس انتاریو و انجمن سلامت روان کانادا شعبه ویندزور-اسکس.

او گفت: “ما می خواهیم از همه مراقبت کنیم و این راه خوبی برای انجام این کار است.”

در سراسر استان، شهرداری‌هایی مانند تورنتو و همیلتون در حال حاضر ابتکارات مشابهی را در دست اجرا دارند.

در حال حاضر، ویندزور نسخه بدون استخوانی از یک طرح بهداشتی در پناهگاه دارد – دو پزشک و یک پرستار.

باندی دو ساعت در هفته را در مرکز کمک بی خانمان و مسکن (H4) و پناهگاه مرکز استقبال برای زنان و خانواده ها می گذراند، در حالی که دکتر راس لپرا سه ساعت را در مرکز امید ارتش رستگاری وقت می گذارد.

باندی از تابستان 2021 در H4 و از تابستان گذشته در مرکز استقبال بوده است. لپرا حدود چهار ماه در ارتش رستگاری بوده است.

سازمان دیده بان: باندی می گوید که آنها سعی می کنند مردم را از بخش اورژانس دور نگه دارند

دکتر جنیفر باندی توضیح می دهد که چگونه این سرویس می تواند کمک کند

باندی چالش‌هایی را توضیح می‌دهد که افرادی که در سرپناه‌ها یا در خیابان‌ها زندگی می‌کنند هنگام تلاش برای دسترسی به مراقبت با آن‌ها مواجه می‌شوند و اینکه چگونه ابتکار سلامت پناهگاه تلاش می‌کند به آن کمک کند.

باندی گفت، کاربران پناهگاه ممکن است با وجود اینکه ساکن انتاریو هستند، کارت فیزیکی OHIP نداشته باشند. در نتیجه، او گفت که در نهایت به بخش اورژانس مراجعه می‌کنند، در حالی که همیشه به مراقبت فوری نیاز ندارند.

افرادی که بی خانمانی را تجربه می کنند با موانع بیشتری برای دسترسی به یک متخصص مراقبت های بهداشتی مانند حمل و نقل، سازماندهی ماندن در قرار ملاقات ها یا بی اعتمادی به سیستم مراقبت های بهداشتی روبرو هستند.

بررسی نشان داد که خدمات بهداشتی باید گسترش یابد

این چیزی بیش از یک پروژه پرشور باندی است. همچنین یک شکاف در خدمات را برطرف می کند.

یک بررسی در سال 2021 از H4 شهر که توسط مشاوره OrgCode تکمیل شد، توصیه کرد که خدمات بهداشتی به دلیل شرایطی که مردم دارند و برای کمک به آنها برای دسترسی به برنامه حمایت از معلولیت انتاریو گسترش یابد.

اما همچنین نشان داد که افراد زیادی با آسیب مغزی زندگی می کنند و بسیاری از آنها از خدمات اورژانس استفاده می کنند.

با توجه به بررسی، از آنجایی که در میان افرادی که از این خدمات استفاده می‌کنند «سطح بسیار بالایی از آسیب‌پذیری» وجود دارد، منابعی برای رفع نیازهای آن‌ها و حمایت از تقاضای رو به رشد مورد نیاز است.

داده‌های شهری اشاره می‌کنند که در هر شب 251 نفر در سرتاسر ویندزور-اسکس بی خانمان را تجربه می‌کنند – این افزایش 25 درصدی نسبت به 201 نفر در سال 2016 است.

و از فوریه سال 2023، فهرست اولویت‌بندی شده توسط ویندزور اسکس – که همه افراد جامعه را که بی خانمان را تجربه می‌کنند، تجزیه می‌کند – 512 خانوار را شناسایی کرد.

Rukshini Ponniah-Goulin، مدیر اجرایی Downtown Mission به CBC News گفت که مشتریانش به دسترسی بیشتری به مراقبت های بهداشتی نیاز دارند.

او گفت: “ما قطعاً شاهد افزایش نیاز به حمایت پزشکی بیشتر و کمک های پزشکی بیشتر از سوی متخصصان نسبت به آنچه که خودمان قادر به ارائه آن هستیم، بوده ایم.”

روکشینی گفت که حدود یک سال است که ماموریت مرکز شهر از طریق تیم سلامت ویندزور-اسکس انتاریو به خدمات پزشکی متکی بوده است و از سپتامبر، این تیم یک سایت تلفن همراه را در ماموریت راه اندازی کرده است.

ماموریت مرکز شهر در حال حاضر کادر پزشکی در محل ندارد، اما پونیا-گولین گفت که با باندی صحبت کرده است و امیدوار است که این خدمات را در آینده دریافت کند.

او گفت: “تلاش برای دسترسی به آنها یا کاهش موانع این خدمات، امیدواریم به طور کلی در جامعه به کاهش فشار و تخلیه در بخش های اورژانس یا بیمارستان ها کمک کند.”

تامین مالی خدمات را تضمین می کند

باندی گفت حدود یک سال پیش درخواستی به وزارت بهداشت ارائه شد تا این خدمات دائمی تر شود.

بودجه به این ابتکار اجازه می دهد تا به پناهگاه های دیگر گسترش یابد و به طور مداوم فعالیت کند.

او گفت: “هفته گذشته در H4، متأسفانه مجبور شدیم تعدادی از مردم را دور بزنیم، که واقعاً احساس خوبی نیست، شما هرگز نمی خواهید کسی را دور کنید… فقط تقاضاهای زیادی وجود داشت.” گفت.

باندی تاکید می‌کند که این سرویس باعث صرفه‌جویی در پول مالیات‌دهندگان می‌شود، زیرا خدمات اضطراری نیازی به تماس مکرر ندارند.

بخشی از این ابتکار همچنین اجازه دادن به پناهگاه ها، سازمان های اجتماعی و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای ایجاد شبکه ای از حمایت ها برای مردم ساکن در خیابان است.

“افرادی که بی خانمانی را تجربه می کنند اغلب اوقات دارای میزان بسیار بالایی از شرایطی هستند که ما آن را بیماری های همراه می نامیم، مشکلات سلامتی زیادی – مشکلات جسمی، مشکلات سلامت روانی، اغلب مشکلات اجتماعی زیادی در حال وقوع است – و بنابراین ما باید یک رویکرد بسیار گسترده داشته باشیم. ،” او گفت.

Bondy همچنین امیدوار است که این خدمات بتواند به مردم کمک کند تا اعتماد به متخصصان پزشکی را بیاموزند تا در نهایت بتوانند پزشک خانواده دائمی خود را پس از اسکان پیدا کنند.

“با درگیر شدن با مردم و نشان دادن اهمیت آنها و اینکه آنها به اندازه افراد بعدی ارزش خدمات بهداشتی و درمانی ما را دارند که بودجه عمومی آنها تامین می شود، این به آنها اجازه می دهد تا درگیر شوند و فعال شوند و از خودشان دفاع کنند، به طوری که وقتی ” پس از آن که آنها می توانند به طور کامل در سیستم مراقبت های بهداشتی شرکت کنند، کمی احساس بهتری دارند.”

در ارتش رستگاری، لپرا تنها چند ماه است که در حال ارائه مراقبت است، اما او گفت که اهمیت کاری که انجام می دهند آشکار است.

او گفت: «وقتی آنها به کلینیک‌ها یا بخش اورژانس می‌روند، افراد مختلفی را می‌بینند، واقعاً این رابطه را برقرار نمی‌کنند.

«اوردن این خدمات [to shelters] این به برقراری رابطه، داشتن چهره‌های آشنا کمک می‌کند، و این باعث می‌شود که شما تمایل بیشتری به صحبت کردن داشته باشید – درباره چیزهایی صحبت کنید که ممکن است نمی‌خواستید در مورد آنها با شخص دیگری صحبت کنید.”