منطقه بهبود کسب و کار Downtown Sudbury (BIA) امیدوار است یک برنامه آزمایشی 250,000 دلاری استقبال از خیابان‌ها را راه‌اندازی کند که دو کارمند پشتیبان سلامت روان را استخدام می‌کند که می‌توانند به جای پلیس به تماس‌ها پاسخ دهند.

کایل مارکوس، مدیر عامل BIA شمال انتاریو، گفت که شهرداری‌های دیگر برنامه‌های مشابهی داشته‌اند، که به صاحبان مشاغل اجازه می‌دهد در صورتی که فردی دچار بحران سلامت روانی است، به جای پلیس، با کارکنان پشتیبانی تماس بگیرند.

او گفت: «بنابراین، اگر فردی، مثلاً، در یک پاسیو دچار یک اپیزود روانی شده است، یا در یک درب منزل می‌خوابد، در حال حاضر، تنها راه ما تماس با پلیس است.

اینها مسائل سنتی پلیس نیست.»

برنامه مشابه

مرکز بهداشت اجتماعی گوئلف یک برنامه آزمایشی پنج ماهه ابتکار خیابان استقبال داشت که داشت 670 تعامل با مردم در بحران و به 145 تماس برای حمایت از کسب و کار در آن مدت پاسخ داد.

مارکوس گفت که این برنامه به شهرداری ها کمک می کند تا از خدمات پلیسی خود به طور موثرتر استفاده کنند و از مشاغل حمایت مناسبی می کند.

کارگران پشتیبانی همچنین به صاحبان مشاغل در مورد نحوه واکنش بهتر به افراد آسیب پذیر در شرایط بحرانی آموزش می دهند.

مارکوس گفت: «هنگامی که ما شروع به آموزش جمعیت خود، عضویت خود می کنیم، سطح کاملا متفاوتی از مشارکت و مشارکت و همدلی و شفقت را می بینیم.

فکر می کنم جایگزین خوبی برای تماس با پلیس یا آیین نامه باشد.– Kaela Pelland، Réseau Access Network

به دلیل هزینه برنامه، مارکوس گفت که Downtown Sudbury BIA در حال ملاقات با شرکا برای کمک به پوشش هزینه ها است. این شرکا شامل خدمات پلیس سادبری بزرگ است.

اگر بودجه تامین شود، او گفت که کارگران پشتیبانی می توانند تا تابستان در جامعه بیایند.

Kaela Pelland، مدیر مشارکت همتا با Réseau Access Network در سادبری، یک سازمان غیرانتفاعی که به کاهش آسیب اختصاص دارد، گفت که از برنامه آزمایشی پیشنهادی حمایت می کند.

“من فکر می کنم این جایگزین خوبی برای تماس با پلیس یا آیین نامه است [officers] و من فکر می کنم که ممکن است افرادی را که در بحران سلامت روان هستند یا افرادی که در رنج هستند به خدمات مناسب مرتبط کند.”

پلاند گفت که اگر هزینه تماس با پلیس یا خدمات امنیتی برای پاسخگویی به تماس ها را در نظر بگیرید، برچسب قیمت 250000 دلاری معقول است.

اما او افزود که این برنامه به دلایل اصلی بی خانمانی و مشکلات سلامت روان در جامعه رسیدگی نخواهد کرد.

پلاند گفت: “من فکر نمی کنم که این واقعیت را جبران کند که منابع بهداشت روانی عادلانه برای مردم وجود ندارد.”

این نمی تواند بحران مسکن را که ما با آن دست به گریبان هستیم حل کند.»