وقتی ناتان ابوربیح به ChatGPT و آینده هوش مصنوعی (AI) فکر می‌کند، می‌گوید که شب‌ها او را بیدار نگه می‌دارد.

او گفت: «من وحشت دارم.

چون می دانم به کجا می رود، مرا می ترساند.»

ابوربیح در برنامه تحلیل کسب و کار فناوری اطلاعات در کالج کامبرین در سادبری، اونت تدریس می کند.

او و همکارش جسیکا جوی اخیراً یک کارگاه آموزشی با سایر اعضای هیئت علمی کامبرین در مورد هوش مصنوعی و نحوه استفاده از آن در کلاس برگزار کردند.

در حالی که Abourbih می‌گوید آینده هوش مصنوعی او را وحشت زده می‌کند، او از این فناوری در کلاس درس استفاده کرده و دانش‌آموزان خود را تشویق می‌کند تا با مدل‌های زبان AI مانند ChatGPT محبوب تعامل کنند.

او گفت: “من آنها را تشویق می کنم که در صورت نیاز از آن استفاده کنند.”

با این حال، من از آنها می‌خواهم که برای من توضیح دهند که چگونه از آن استفاده کرده‌اند و روندی که در زمان استفاده از آن طی کرده‌اند.»

ابوربیه گفت بزرگترین نگرانی او در مورد هوش مصنوعی کیفیت محتوایی است که تولید می کند.

وی گفت: اگر یک تکه کاغذ برداریم و آن را در دستگاه فتوکپی بگذاریم و دوباره آن را فتوکپی کنیم و دوباره آن را فتوکپی کنیم و دوباره و دوباره هر بار کمی بدتر می شود.

Abourbih گفت که مدل‌های زبانی مانند ChatGPT به همین ترتیب کار می‌کنند. پاسخ های آنها فقط به اندازه داده های آموزشی است که دریافت می کنند. اگر ورودی اشتباه باشد، خروجی نیز نادرست خواهد بود. اگر هوش مصنوعی محتوایی را با اطلاعات اشتباه منتشر کند، به سیستم وارد می شود و نسل بعدی هوش مصنوعی را آموزش می دهد.

اما با وجود این نگرانی ها، او گفت که این فناوری اجتناب ناپذیر است. و دانش آموزان خواه ناخواه از آن استفاده خواهند کرد.

شرکت‌هایی مانند مایکروسافت که سهام بزرگی در OpenAI خالق ChatGPT دارند، به پیاده‌سازی هوش مصنوعی در محصولاتی مانند موتور جستجوی Bing و Microsoft 365 که شامل Office، Excel، PowerPoint و Outlook می‌شود، ادامه خواهند داد.

ابوربیح گفت: «این ابزار در ابزار تعبیه شده است، بنابراین ما واقعاً نمی توانیم از آن پنهان شویم.

همکار او جوی تاکنون از استفاده از هوش مصنوعی در کلاس درس اجتناب کرده است. اما او گفت که انجام این کار در آینده دشوارتر خواهد بود.

از آنجایی که استفاده از هوش مصنوعی در آموزش اجتناب ناپذیر می شود، جوی گفت که مربیان به برخی جهت گیری ها و سیاست ها و نحوه برخورد با این فناوری نیاز دارند. اما معلمان اغلب به حال خود رها می شوند.

او گفت: «به نظر می رسد عدم ثبات وجود دارد.

“بنابراین بسیاری از ما سردرگم هستیم. و در غیاب سیاست‌های سازمانی، اساتید در حال توسعه خودشان هستند یا فقط موضوع را نادیده می‌گیرند.”

جوی گفت که او و Abourbih این کارگاه را با همکاران خود میزبانی کردند تا مشخص کنند هوش مصنوعی جدیدترین روندی نیست که در یک سال آینده از بین خواهد رفت.

او گفت: “من فکر می کنم ما هر دو بر سر این واقعیت توافق داریم که به جایی نمی رسد.”

“پس چگونه با درک آن به جلو حرکت کنیم؟”