“ما متوجه تقاضای آن شدیم و تصمیم گرفتیم مرتباً این کار را انجام دهیم.”

در حال حاضر ، علی و فاروق ، به همراه دوستانشان ، یک سازمان تبلیغاتی جدید ، به نام پروژه Go-Give ایجاد کرده اند. هدف آنها تأمین مایحتاج اساسی مردم است و در عین حال به کاهش آسیب نیز کمک می کنند.

“این می تواند هر کسی باشد”

علی می گوید ، طی هفته هایی که آنها ارتباط خود را آغاز کرده اند ، داوطلبان با این گروه از بیش از 500 نفر پشتیبانی کرده اند ، علی می گوید ، از طریق رویدادهایی که آنها غذا و لباس گرم می دهند و همچنین رانندگی در شهر برای ارائه خدمات ارتباطی تلفن همراه.

فاروق گفت: “داشتن آن در شهر بسیار مهم است ، داشتن کسی برای رفتن به این افراد که خود نمی توانند به مکانهای فیزیکی بروند.”

اعضای این گروه می گویند که در سالهای اخیر افزایش قابل توجهی در فقر ، بی خانمانی و مسائل اعتیاد در سطح شهر مشاهده کرده اند و ابتکار عمل آنها هم توسط افرادی که به آنها کمک می کنند و هم به طور گسترده تر جامعه مورد استقبال قرار گرفته است.

“بسیاری از جامعه در سودبری شخصاً تحت تأثیر این مشکلات قرار گرفته اند یا کسی که آنها را می شناسند. بنابراین سودبوری بسیار مایل است تا آنجا که می تواند به اعضای جامعه همکار خود کمک کند. و ما فقط ظرفی هستیم که آن را ارسال کنیم کمک کن ، “فاروق گفت.

جسیکا اسمال موافق است. او که از دوستان نزدیک فاروق و علی بود ، سریعاً سوار کشتی شد تا داوطلبانه و هماهنگی کمک های مالی را انجام دهد.

اسمال گفت: “ما باید احساس كنیم كه این می تواند برادر ما باشد ، این می تواند مادر ، پدر ، هر كسی باشد. این می تواند یك روز فرزندان ما باشد.”

کاهش آسیب

این گروه علاوه بر توزیع غذا و لباس و ارتباط افراد با منابع ، تمرکز خود را بر کاهش آسیب نیز گذاشته اند. هدف در نهایت تهیه یک برنامه تبادل سوزن است ، اما در این بین داوطلبان با سطل آشغال برای سفر به جمع آوری لوازم تزریق مواد مخدر استفاده می کنند.

در حالی که سایت های مختلف دفع امن در شهر وجود دارد ، علی ، کارمند سابق اعتیاد ، می گوید مردم همیشه قادر به راه رفتن به آن مکان ها نیستند ، به ویژه هنگامی که تحت تأثیر مواد مخدر هستند.

او می گوید وقتی مردم و سایر داوطلبان با سطل آشغال تظاهرات کردند مردم واکنش بسیار مثبتی نشان داده اند.

“ما هر بار اعداد قریب به اتفاق دریافت می کردیم ، مردم بطری های پر به ما می دادند و به ما می گفتند که کجا آنها را ریخته اند. بنابراین آن وقت است که ما واقعاً متوجه شدیم که آنها نمی خواهند بیش از آنچه ما می خواهیم این کار را انجام دهند آنها فقط منابعی ندارند. بنابراین اگر نمی توانند به آن دسترسی پیدا کنند ، چرا فقط آن را به آنها نمی رسانند. ”